maandag 15 juni 2015

Individu en Maalstroom


In mei zijn we een maand op reis geweest, waarvan een  week naar Surabaya en omgeving en aansluitend ruim drie weken naar Noord-Vietnam. Beide zijn bestemmingen die je als westerling, maar vooral ook als fotograaf, overweldigen met indrukken. Hoe maak je daar een verhaal van, vraag je jezelf voortdurend af, terwijl je je daar tegelijkertijd zelf nog afvraagt wat het je eigenlijk allemaal zelf zegt. De neiging ontstaat, om maar zoveel mogelijk vast te leggen - indrukken te vergaren en door te geven, en tegelijk het gevoel bevechtend voortdurend tekort te schieten, dingen over het hoofd te zien.

En toch, nu ik me door de massa foto’s heen worstel, valt het me 100% mee. Ik heb me blijkbaar vaak genoeg succesvol aan die drang weten te onttrekken. Bij jezelf blijven in de situatie is blijkbaar, achteraf bezien, de beste manier - en fotografie, en vooral het in de situatie zijn en op je af laten komen, kan een manier zijn om je open te stellen voor wat het jou zegt.

Er zit namelijk 'teruglezend' wel degelijk een verhaal in - dat mij, naarmate ik verder kom, steeds helderder voor de geest komt. Het is het verhaal van het individu, de afzonderlijke mens die zich in de strijd om het bestaan en in de context van een overweldigend landschap staande moet zien te houden, zich een weg moet zien te vinden. De spanning tussen de overweldigende maalstroom enerzijds - of dat nu de drukte is op de markt, de imposante natuur of het socialisme als alles bepalende maatschappelijke kracht - en anderzijds de mens die daarin een weg ziet te vinden, voor zichzelf en voor zijn of haar naasten. Zoals op deze foto, genomen op de markt van Can Cau, waar ik gewoon in het gekrioel neergeknield ben achter een motorfiets, wachtend op die ene man of vrouw die mij zou treffen, mij zou opvallen.


Wel weer een heel westers thema, overigens - maar het is dan ook mijn verhaal, vanuit mijn westerse achtergrond. Meer met dit thema dus binnen afzienbare tijd op mijn website.